Blog – Het verbod op individuatie, de verboden erotiek

Geschreven door Olivier Winants, trainer Verbindende Communicatie

Waar we onveilige hechting en relationeel trauma in ons dragen, is er een subtiel maar permanent verbod op de eigen Levensenergie in ons gebeiteld.

Dat manifesteert zich in onwennigheid, ongemakkelijkheid en vaak zelfs schuld over het vol lopen met de eigen Levenslust, de eigen Levensenergie. Het achtervolgt ons in volwassen relaties door een moeilijk te doorbreken patroon van zich verliezen in relaties. Dit is niet op te lossen door louter cognitief of gedragsmatig inzicht, of zelfs door de relatie-communicatie te verbeteren. Hieronder liggen hardnekkige kind bindingspatronen, diep begraven onder bergen van ongevoelde pijn en verhuld achter schuldafweer.

Levenslust is erotiek, de Kosmische opdracht om door ons heen haar leven vol te laten stromen en er vol van te genieten. Genieten van je eigen innerlijk leven nestelt je diep in de wereld. Je verwerft je plek daarbuiten door stevig geankerd te zijn in het leven in je.

Als we vroegkinderlijk trauma hebben geleden, dan voelt onze eigen levensenergie onwennig en getint met schuld, alsof onze eros een relationeel verraad in zich draagt. Het veruiterlijkt zich in het snel weggeven –laten leeglopen– van de eigen energie. Of in het onvermogen om vol te genieten van de eigen levenslust. Het leeft diep in onze psyche dat onze levenslust een relationeel eigendom is, eigenlijk een ander toebehoort.

Als onze ouderlijke verzorgers nog teveel ongevoelde pijn in zich droegen als gevolg van eigen onverwerkt relationeel trauma, dan claimden ze onbewust via hun eigen Leegte onze Levensenergie. Via ons onbeschermde pure open Hart, schonken we onszelf letterlijk aan hen. Het ultieme zoenoffer. Onze volheid vulde hun Leegte op. Dat cementeerde in ons een relationele dynamiek die we in volwassenheid dreigen te herhalen. Hier ligt de giving-to-get, the nice guy syndrome, de pleaser, de fawn-respons(*), de co-dependentie. Allen vernuftige kind-strategieën om alsnog onrechtstreeks –via de focus op de relatie en de ander– levensenergie bij onszelf terug te krijgen, een pijnlijk testament van de relationele armoede van die eerste prille jaren.

Het patroon doorbreken is heldenwerk, het loopt altijd pal doorheen het voelen van onze eigen diep weggestopte pijn. In het vol toelaten van de eigen levenslust, geven we onze ouders hun Leegte, hun pijn terug. Daar staat de geboortewieg van schuld. Het is de pleister die ons verschroeiend onvermogen om onze ouders zo leeg te zien, verhult. Dat is ondraaglijk voor een kind, dat is de godenval, de onttroning van Olympus. Onze lust voor het leven, onze eros, hebben we uit diepe Liefde en loyaliteit aan hen geschonken. De schuld die we voelen door vol in ons Leven te gaan staan, doet die kindsgift ongedaan.

Vol je eigen levensstroom leven is het ultieme eerbetoon aan de kosmische intelligentie. Het is de diepste zielsontplooiing. Wat je in je aan leven toelaat, kan dan vol de wereld in stromen - werkelijke manifestatie.
 

Olivier Winants is Integratief trauma-therapeut, met specialisatie in vroegkinderlijke ontwikkelingstrauma, en geeft daarnaast de cursus Verbindende Communicatie op Domein de Schans.

Als je dit onderwerp van dichterbij wil onderzoeken, zou het traject Je Seksualiteit als Bron een mogelijke piste kunnen zijn. Dit traject gaat over openen, verbinden en vrij zijn.
Neem anders ook een kijkje bij het onderwerp Tantra.

(*)Fawn-respons: Fawning of de fawn-respons is een stressreactie die ons, wanneer we ons onveilig of bedreigd voelen, in staat stelt een 'veilige en sociale' ventrale vagale toestand te imiteren. Het gebeurt wanneer het niet mogelijk is te vechten of te vluchten voor de daadwerkelijke of ingebeelde dreiging. Het is een variant van de 'freeze'-respons.