Hoe kan ik verbinding voelen in mijn relatie

Samen leven en samen genieten

Verbinding voelen in je relatie, je dieper verbinden en samen genieten, dat wil iedereen. Of in de dagelijkse gang van zaken gaat het wel goed, maar op sexueel gebied kun je niet (meer) genieten. Wat doe je dan?

Monique en Albert Mizee begeleiden samen de cursus: Echtgenoten / echt-genieten. Monique vertelt in deze blog over het proces in hun relatie, hoe zij ooit als deelnemer aankwamen op De Schans en nu als trainers voor de groep staan.

Geen contact meer in onze relatie

‘Echtgenoten / Echt-genieten’, zag ik staan in een kleine advertentie in het blad Jonas, dat toen nog bestond. In 2004, na een zomer waarin Albert en ik op een dieptepunt zaten in onze relatie. We probeerden eerst zelf van alles om weer contact te maken, maar ik voelde niets en al helemaal geen contact meer met Albert.

Mijn oog viel op de dikgedrukte woorden: Echtgenoten / Echt-genieten. Deze titel had direct mijn aandacht en ik zocht de site van Kasteel de Schans op.

Lekker eten

Bourgondisch eten, las ik. Ik dacht: als ik dat nu tegen Albert zeg, wie weet kunnen we daar, in het Belgisch Limburg, iets doen wat ons dichter bij elkaar gaat brengen. ‘De liefde van de man gaat door de maag’, zei mijn moeder altijd, dus dat Bourgondische was wel een aantrekkelijk aanbod. Albert was nog niet zo enthousiast. Hij had immers geleerd het eerst zelf op te lossen, maar uiteindelijk wilde hij wel mee, voor mij. Ik was weer teleurgesteld. Dat moet je niet voor mij doen maar voor onze relatie. Ik wist het natuurlijk weer beter…

Enfin, januari 2005 was het, dat wij op een vrijdagmiddag, na een verjaardag bij mijn schoonmoeder, afreisden naar Weert. Eerst daar wat gewinkeld, cadeautjes voor de kinderen gekocht, want ook dit heb ik meegekregen van mijn moeder. Altijd iets meenemen voor de kids… Na het eten, in het donker met de routebeschrijving erbij (toen nog zonder TomTom), vonden we het terrein van Kasteel de Schans en reden door tot het kasteel, want daar zouden wij logeren.

Warme ontvangst

We sliepen dus niet in het kasteel zelf. Daar kwamen wij achter toen we ontvangen werden door een lief assistentenkoppel. De avond startte zo rond half 9 en we wisten niet wat ons overkwam. Elkaar aankijken? En voelen? Wat ik wel al zo kon voelen was dat dit de plek was waar we moesten zijn, al had ik geen idee wat er allemaal ging gebeuren.

De volgende dag startte de dag met een meditatie. Dat kende ik wel, maar om dit samen met Albert te doen was heel nieuw. De dag ging zo voorbij en er gebeurde van alles en dit alles kwam binnen en ik wist me er totaal geen raad mee. Zo ook de avond, waarin ik me steeds meer naar binnen keerde. Die nacht kwam ik niet in slaap en ik wist: als ik niets zeg morgen, gaan we naar huis en is er niets gebeurd. Integendeel: dan zie ik onze relatie echt niet meer zitten.

Moedig en eerlijk delen

Dus de volgende ochtend alle moed bij elkaar geraapt en uitgesproken wat er met mij gebeurde. Koos en Jannie gingen toen met mij en met onze relatie aan het ‘werk’. Om een lang verhaal kort te maken: er vond een doorbraak plaats waar ik nog ontroerd door raak, wanneer ik daar aan terug denk.

Het proces kon toen gaan stromen en doorgaan. De deksel was van de put…. Ik ben weer gaan voelen en gaan ervaren dat wat in mij leeft er mag zijn.

Het proces toen heeft zich ook doorgezet in een verdiepingsvierdaagse en een jaartraining. Daarnaast zijn we beiden individuele trainingen gaan volgen.

Van deelnemer naar trainer

In 2007 ben ik opleidingen gaan volgen. Dit is wat ik wil, werken met mensen op dit niveau, uit het hoofd in het lichaam komen. Het hart laten spreken… de passie weer voelen en herontdekken. Wat ik zo geleerd heb de afgelopen jaren, is juist die stap terug te maken, ruimte te geven aan de ander, te verduren en toch trouw te blijven aan mijn eigen verlangen.

Het stokje overnemen

Het proces stopt niet meer. Ik maak een diepe buiging voor Koos, hij heeft de cursus echtgenoten, echt-genieten, geinitieerd. Toen ik deelnemer was, assistent, co- trainer en nu als trainer heeft hij me steeds begeleid. Ik voel dat ik zo ontzettend veel geleerd heb van hem. En een diepe buiging voor Jannie, waar ik me altijd zo veilig heb gevoeld, die ik als voorbeeld in mijn opleiding heb gemodelleerd, op het stuk om dat in te brengen wat in je leeft. Jezelf als begeleider kwetsbaar durven op te stellen en je krachtig neer te zetten.

Dat ik nu het stokje over ga nemen, samen met Albert, is voor mij een grote eer. Het introweekend dat mijzelf en mijn relatie zoveel heeft gebracht, voelt als het doorgeven van de liefde die ikzelf heb mogen ontvangen van Jannie en Koos.

Mijn intentie is de naam Echtgenoten / Echt-genieten eer aan te doen en iedere keer samen met Albert te genieten en mee te bewegen bij wat er gebeurt.

Monique Mizee