Els Bloemen

In 2004 kwam ik voor het eerst op Kasteel de Schans. Mijn lijf helemaal vast en mijn hoofd erg in de war, vastbesloten om daar beweging in te krijgen. Ik volgde en assisteerde, eerst alleen en daarna samen met mijn partner, een heel aantal cursussen om opnieuw met mijn voeten op aarde te landen en te verbinden met mezelf, de mensen en de dingen om me heen. De vele rituelen die ik leerde kennen zijn voor mij echte ankerpunten geworden. Een laatste krachtig beeld van die intense 4 jaar op het cursuscentrum is er één waar ik mezelf, met onze pasgeboren dochter in de draagdoek en mijn partner, aan het vuur van een zweethut zie staan tijdens Echtgenoten / Echt‑genieten, waar we toen assisteerden. Het blijft als een hartverwarmer bij me.

Geraakt door de waardevolle ervaringen in de verschillende trainingen, ben ik opleidingen gaan volgen. Ik startte een eigen praktijk waar ik met kinderen en hun ouders vanuit de beweging werkte aan het vergroten van hun psychosociale weerbaarheid. Ook in mijn werk in het onderwijs, waar ik op dit moment kinderen en leerkrachten ondersteun bij moeilijkheden, ervaar ik hoe essentieel verbinden is, om te kunnen leren. De opleiding tot watergieter bij Henk Waltman was een keerpunt voor me.

Mijn leven wordt steeds meer afgestemd op het jaarwiel, en kleine en grote rituelen krijgen hun plaats. De zweethutceremonie komt als een rode draad iedere keer bij me terug. In de hut voel ik me veilig, gedragen en verbonden. Ik en ieder ander mag er zijn, in al zijn facetten. Dankbaar dat ik, samen met Ton en het zweethutteam op Cursuscentrum Kasteel de Schans, mensen mag meenemen in dit ritueel. Iedere keer bijzonder om op deze plek, die zoveel bedding geeft, een kring van mensen te vormen. Ik kijk naar je uit en ook om jou te mogen ontmoeten.